Tweede zondag van de advent

“De weg naar vrede leidt langs gerechtigheid”

Nog meer dan anders hebben we in deze tijd nood aan geborgenheid, een arm om ons heen, aan de warmte, de troost en de steun van een thuis. Ons laten ‘om-armen’ door Gods tederheid maakt andere mensen van ons. We gaan onszelf en mekaar ‘liever’ zien. Hindernissen die de weg naar mekaar en naar God bemoeilijken, vallen weg. Meer en meer worden we adventsmensen, mensen naar Gods hart.

In deze tweede week zoeken we de weg naar echte vrede en ontdekken dat die leidt langs gerechtigheid. Pas wanneer we ons niet langer verstoppen achter heuvels van excuses en de bochten uit ons spreken halen, zal elk mens tot recht kunnen komen.

Midden de geschiedenis van aardse koninkrijken en de heilsgeschiedenis van het Rijk Gods, ontvangt Johannes zijn zending. Het Woord neemt bezit van hem en hij profeteert de lang verwachte boodschap: het heil van God gaat op over de mensheid. Met deze nakende komst voor ogen wordt iedereen opgeroepen tot inkeer te komen, kromme wegen recht te maken, hobbelige wegen te effenen, te kiezen voor rechtvaardigheid, het pad vrij te maken naar een vredevolle wereld voor iedereen. Moge Johannes de Doper ons tot deze beslissing aanzetten.

Onleefbaar!

De campagne van Welzijnszorg focust dit eindejaar op discriminatie, waardoor mensen geen kans maken op een woning. Op uitsluiting van mensen die geen vaste verblijfplaats hebben en dus dak- of thuisloos zijn. We focussen op die moeilijke weg, een weg met drempels en obstakels, richting een leefbare woning voor iedereen.

Te veel mensen wonen in slechte woningen waar ze te veel voor betalen of ze hebben niet eens een eigen plek om te wonen. Bij hun zoektocht naar iets beter, krijgen ze te maken met vooroordelen en stoten ze op te hoge drempels. Zo is de huurprijs van een geschikte woning niet haalbaar voor een groot gezin dat aangewezen is op vervangingsinkomen of minimumloon. Vaak doet de gezinsgrootte de deur dicht. En dan is er de grote hindernis van een vreemde familienaam en de buitenlandse afkomst die zoveel verhuurders doet terugdeinzen.

“Ik ben met mijn vader letterlijk en figuurlijk de hele stad afgelopen. Niet aan mij willen verhuren omwille van mijn afkomst was schering en inslag. Dit was erger dan bij het solliciteren. Soms is het heel direct: ‘ik verhuur niet aan Aziaten’. Soms ook indirect. Alle kandidaten worden op hetzelfde momenten uitgenodigd. Je staat op een rij en krijgt allemaal vragen. Je voelt en ziet dat ze het bijna zinloos vinden om ook aan jou een vraag te stellen. Ook omdat ik een alleenstaande moeder ben, werd ik soms geweigerd. Loonfiches en werk worden standaard opgevraagd. Is dat eigenlijk wettelijk?”
(getuigenis via Welzijnsschakels)

Zolang armoede blijft bestaan, wordt aan mensen onrecht aangedaan. Zolang we in ons denken een onderscheid maken tussen wij/zij, blijven we anderen onrecht aandoen. Zolang mensen op de vlucht niet welkom zijn, wordt hen onrecht aangedaan.

Hindernissen
Je hebt van die hindernissen die aangeboren zijn,
die vervelend zijn en het soms moeilijk maken in ‘t leven.
Je kan er waarschijnlijk niet zo heel veel aan doen.
Er mee leren leven, dat zeggen ze.
Er vrede mee hebben, aan ‘t eind.

Er zijn er andere die je jezelf aan doet.
‘De beste willen zijn’ bijvoorbeeld; ‘perfect willen zijn’,
niet genoeg in eigen kunnen geloven, bang zijn kortom.
… Ook voor jezelf kan je barmhartig zijn.

En dan zijn er nog de hindernissen die we mekaar aandoen:
het gras voor mekaars voeten maaien,
iemand de zwartepiet toespelen,
een ander met de brokken laten zitten,
een kwaad daglicht laten schijnen,
het laken naar je toetrekken
en een ander in de kou zetten.

Hindernissen dus, heuveltjes …
en soms onoverbrugbare bergen.
Mensen zien er tegen op.
Het leven wordt een last, te zwaar om dragen.

Leeft ook in jou een droom, dat het mogelijk moet zijn,
ook zonder hindernissen, de weg door ’t leven voort te gaan?
Dat mensen, -alle mensen-, bestemd zijn tot een rijk en zinvol leven,
verschillend, maar toch even waardevol? Ook jouw droom?

Laat ons dan de meeste hindernissen slopen,
zelfs als dat ten koste gaat van eigen privileges.
Laat ons hen die in de put zitten of voor een hoge berg staan,
zacht en fijngevoelig, maar ook onvoorwaardelijk steunen.

Als heuvels langzaam zullen slinken
en bochtige wegen rechter zullen gaan,
zal je aan het eind een horizon zien rijzen, een licht
en in dat licht een droom, Gods droom.

En, geloof me, zijn droom lijkt op de jouwe.
(Kris Buckinx, WZS 2021)

Lied: Vrede is onze weg

Omslagfoto: Johan Vervaeke