Stemmige viering in Visserskapel
Over opstaan en helpen opstaan, opgewekt worden en opgewekt zijn wilden we, samen met misdienaars en jongeren uit het decanaat Oostende-Blankenberge, even bezinnen op vrijdag 25 juni in de Visserskapel in Bredene. Ondanks de tijdige oproep en het enthousiasme van de organiserende pastorale eenheid mochten wij slechts enkelen welkom heten. Misschien was het tijdstip niet ideaal of zijn onze misdienaars en jongeren op vandaag (nog) moeilijk bereikbaar? Of had het weer een aandeel in de beperkte opkomst?
Een openluchtviering houdt altijd een risico in en dat was op deze vrijdag niet anders. Donkere wolken troepten samen boven de Visserskapel en een miezerige regen speelde ons parten tijdens de viering. Toch voelde de verbondenheid tussen de aanwezigen warm aan en voelden we zowaar ‘Gods adem die door de kilte brak’.
De opwekking van het dochtertje van Jaïrus gaf ons inspiratie voor deze viering. Zoals de vader in het evangelieverhaal blijk geeft van groot vertrouwen en geloof dat alles goed komt met zijn dochter en Jezus het jonge meisje opwekt tot nieuw leven, zo mogen ook wij, na deze donkere (corona)periode, opgewekt worden en de nodige kracht en vertrouwen vinden om nieuw leven aan te kunnen.
De viering werd voorgegaan door priester Dirk en priester Nikolaas en ondersteund door Biju en Pedro, salesianen van Don Bosco, samen met Fran, een Europees vrijwilliger in De Takel. Bij het begin van de viering werd onze kleine zonde toevertrouwd aan het verterende vuur, een verhaal rond dood hout dat een viool wordt met een prachtige stem volgde, een fragmentje Vivaldi weerklonk, voorbeden werden uitgesproken door de aanwezigen, brood en wijn werden aangebracht. Enkele Taizé- en andere liederen, begeleid door vier gitaren, gaven een extra dimensie aan dit moment.
Tot slot van de viering vroegen we God ons, net als het dochtertje van Jaïrus, na deze lange ‘winterslaap’, opnieuw tot leven te wekken, in beweging te zetten en met nieuwe ogen naar het leven te laten kijken. In dit druilerige weer spraken we ook de hoop uit dat de zon in ons leven opnieuw volop mag schijnen.
Dank aan allen die deze viering mogelijk maakten en meewerkten. Dank ook aan allen die ons enthousiasme deelden, de regen trotseerden en met ons meevierden. Een initiatief dat voor herhaling vatbaar is?
“Nu heb ik eindelijk begrepen
dat in een gewone man,
in een gewone vrouw
een groot geheim kan schuilgaan.
In dat klein beetje tederheid
en warmte,
in de weinige woorden
en gebaren van genezing
die wij vinden in ons binnenste
schuilt het wonder”
(Iny Driesen, als reflectie op het schilderij van Arcabas ‘Dochter van Jaïrus’)
tekst: Johan Vervaeke – foto’s: Biju Oledath
