Van St.-Jan Berchmans tot Dorpslinde – deel 2

Wie bouwt, gelooft in de toekomst

In 1886 komen de zusters van St.-Vincentius uit Kortemark naar Bredene-Dorp en stichtten er een meisjesschool. In 1957 wordt ook een jongensschool opgericht onder de naam St.-Jan Berchmans en in 1973 smelten beide scholen samen tot één gemengde school. We komen te weten waarom de naam van de school veranderde. We geven enkele leuke anekdotes mee.

Naast de school in ’t Dorp stichtte de congregatie ook een lagere- en kleuterschool in Bredene-Duinen en nam zij de school op ’t Sas over. Dat de vrije scholen hun kop boven water konden houden tijdens de moeilijke periode van de schoolstrijd hadden ze voornamelijk te danken aan de katholieke gemeenschap die het eensgezind voor hen opnam. Het Schoolpact maakte een einde aan die strijd maar hield wel in dat de scholen meer en meer hun krachten zouden moeten bundelen en zelfs fusioneren. Nadat in 1974 alle vrije scholen verenigd werden onder één schoolcomité, volgde in 1975 nog een fusie tussen de scholen in Bredene-Duinen en de school in ’t Dorp onder de naam: Vrije Basisschool ‘Dorp en Duinen’. Enkel zo konden ze hun klassen en leerkrachten behouden. Fernand Vannecke werd administratief directeur en Herman Wyntin pedagogisch directeur.

Verdere uitbreiding
In de loop van de jaren die daarop volgden, verdwenen de zusters stilaan uit de klassen en werden vervangen door leken-leerkrachten. Uiteindelijk verlieten de laatste zusters in 1990 het kloostergebouw en kwam ruimte vrij voor verdere uitbreiding.

“Er was les in beleefdheid. ‘Wat zeg je als je via de deur wil binnen of buiten  gaan maar er staat een man in de weg.’ De kinderen vonden een passend antwoord: ‘Pardon… mag ik  even passeren? … mag ik eens door? … wil je even plaats maken dat ik door kan?’ De meester stelde een tweede vraag: ‘Wat zeg je dan als er een dame in de weg staat?’. Hij kreeg snel antwoord: ‘Ik zeg, madam of mevrouw in de plaats van meneer.’ Er was echter één leerling die met een ander voorstel kwam. Hij stelde voor om te zeggen: ‘Wuvetje, ga opzij, dat ik kan passeren.’ Maar die uitdrukking werd volledig afgekeurd. Toen stelde de meester een derde vraag. ‘Wat zeg je als er een man en een vrouw samen in de deuropening staan?’ Vreselijke stilte, geen reactie. Toch stak er één z’n vinger op. ‘Ja, meester, ik zou het zo zeggen: Koppeltje, laat mekaar eens los zodat ik kan passeren, alstublieft. Verbazing alom en de meester viel bijna achterover. Knappe leerling, die jongen.” (Karel Fischer)

Op zoek naar stenen… voor de school
Begin jaren ’90 kwamen veel jonge gezinnen zich in Bredene vestigen en dat vertaalde zich in een sterke groei van het aantal leerlingen. Algauw kampten beide vestigingen met een plaatsgebrek en voorzichtige bouwplannen werden gesmeed. Dit leidde in 1995 tot de oprichting van de vzw ‘Stenen voor de school’ die middels de organisatie van allerlei activiteiten maar ook via renteloze leningen en giften de nodige fondsen bijeen zamelde voor de bouw van bijkomende klaslokalen. Op die manier kon er ook in de wijkafdeling in Bredene-Dorp een kleuterklas bijkomen. Juf Liliane en juf Hilde waren toen de trotse juffen.

“In de derde kleuterklas leerde ik aan mijn kindjes het ‘Wees gegroet, Maria, vol van genade…’ In mijn klas zat ook Steven, het zoontje van de drankenhandelaar van het dorp. Heel devoot, met z’n handjes gevouwen en z’n oogjes dicht bad de kleine Steven: Wees gegroet, Maria, vol van limonade.” (Liliane Hoste)

Lindeboom
Bij de oprichting van de vrije jongensschool had directeur Herman Wyntin gekozen voor de naam Sint-Jan Berchmansschool. Leerlingen en leerkrachten konden zich spiegelen aan het voorbeeld van Jan Berchmans, patroon van de schoolgaande jeugd en een voorbeeld van nauwgezette plichtsvervulling. Toen de school samensmolt met de meisjesschool – en later met de school van Bredene-Duinen – geraakte de naam wat in de vergetelheid. Op 1 september 2003 zet de dorpsschool een nieuwe stap in de geschiedenis en wordt weer zelfstandig. Men herinnert zich nog amper de vroegere naam en heiligennamen waren op dat moment niet meer in de mode, dus dringt een nieuwe naam zich op. Toenmalig pastoor Ron Van Groenenrode, voorzitter van het schoolbestuur, loofde een fles champagne uit aan wie een nieuwe en passende naam voor de school kon bedenken. Het was kleuterjuf Liliane die op het idee kwam de school te noemen naar de prachtige lindeboom die op de speelplaats stond. Zo werd de naam vanaf het nieuwe schooljaar 2004: Vrije Basisschool De Dorpslinde. De boom vormde altijd een belangrijk onderdeel van het leven op de school. ‘Ga door tot aan de boom!’ en ‘wachten aan de boom’ waren dan ook uitdrukkingen die men dagelijks te horen kreeg op school. Op zonnige dagen zorgde de boom dan weer voor de nodige afkoeling. In 2012 geraakt De Dorpslinde een groot deel van haar symbolische boom kwijt. Door felle rukwinden kraakt de statige boom en een groot deel ervan gaat tegen de vlakte.

Bouwen aan de toekomst
Vanaf 2016 maakt de school gebruik van het aanpalende oude klooster waardoor er extra ruimte is en de kinderen voortaan een groene speeltuin hebben. In 2019 wordt gestart met verbouwingen aan het kloostergebouw. Het werd volledig gestript en heringericht. Hier zal de directie en ook de administratie een nieuwe stek krijgen. Een nieuwe vleugel werd ondertussen toegevoegd en biedt nu plaats aan vijf peuter- en kleuterklassen, sanitair en een keuken. Op de eerste etage zullen de leerlingen van 5 en 6 gehuisvest worden. De bijgebouwen worden afgebroken en moeten plaats maken voor een polyvalente zaal in dezelfde stijl als het klooster en het schoolgebouw. Het einde van de werken is voorzien voor juni 2021. Er wacht de groene dorpsschool een bloeiende toekomst.

(Johan Vervaeke)

Bronnen:
Artikel van Frans Vanleenhove uit De Heraut, tijdschrift van de Confrérie van ’t Vynckx- en Woutermansambacht, jg. 1991
Documentatie en toespraken van Frans en Gilbert Vanleenhove

• 

• 

• 

•