Vierde zondag van de vasten

Soms komt er iets nieuws uit onverwachte hoek. Mensen uit het Zuiden delen hun verrassende en hoopvolle verhalen. Alasane (24) en Saratou (28) uit Senegal volgen een opleiding agro-ecologie bij partnerorganisatie JED en leren een boerenstiel met toekomstperspectief. Boeren halen steeds minder inkomsten uit hun landbouwactiviteiten en de levensomstandigheden gaan er op achteruit. Jonge mensen zien vaak geen alternatief dan te migreren naar de stad, waar de goede jobs schaars zijn. Partnerorganisatie JED geeft jongeren weer hoop dankzij de opleiding agro-ecologie.
JED geeft de jongeren de kans om naar school te gaan en een stiel te leren. Dankzij de opleiding ontdekken zij hoe belangrijk agro-ecologische landbouw is. Niet alleen voor de natuur, maar ook voor de gezondheid en de ontwikkeling van het land. Vaak starten de jongeren nadien een onderneming die de hele familie ten goede komt en de dorpsgenoten kan inspireren. Zo maakt JED een andere toekomst mogelijk voor de jongeren. Ze kunnen opnieuw dromen. Ze kunnen meewerken aan de ontwikkeling van hun dorp. En nadien gaan ze vaak zelf aan de slag als lesgever in hun eigen dorp.

We delen… onmacht – blindheid – genezing
Ook in de eerste lezing komt het nieuwe uit onverwachte hoek: God laat zijn oog vallen op de jongste. Waar iedereen geneigd is te kijken naar het uiterlijk, kijkt God naar het hart. De kleine David wordt de nieuwe leider van Gods volk.
Jezus doorbreekt in het evangelie de gangbare gedachte dat wie in de problemen zit, daar meestal zelf schuld aan heeft. Zo ook de blindgeborene. Maar Jezus brengt genezing en perspectief. Het reinigend water, symbool voor de diepste bron van leven, geneest en opent de ogen. Wie is blind en wie ziet? Jezus zei: ‘Ik ben in de wereld gekomen om het oordeel te vellen. Dan zullen zij die niet zien, zien en zij die zien, zullen blind worden.‘ De leiders van het volk zijn verblind door eigenbelang terwijl de genezen man meer en meer de ogen opent voor de reddende aanwezigheid van Jezus.
Ook wij worden uitgenodigd ons de vraag te stellen of wij op de goede manier kijken naar de werkelijkheid om ons heen. Wellicht kijken we te eenzijdig met onze westerse bril naar andere levenswijzen, naar nieuwe situaties die onze wereld binnenkomen. Laat ons vooral kijken naar het bevrijdende, genezende spoor dat getrokken wordt, ondanks alles. De vastentijd wil ons oefenen in een positieve kijk op de werkelijkheid.

Om te kunnen kijken
moet je je ogen opendoen.
Dat weet elke mens uit zichzelf.
Maar wie gekeken heeft,
heeft daarom nog niet gezien.
Kijken is immers niet genoeg,
kijken moet zien worden.
Kijken is opmerken,
zien is begrijpen.
En om goed te zien moet je
je ogen openhouden.

Zien doen we pas,
als we ons hart openzetten
voor het onverwachte,
voor het onvermoede,
voor wat onze eigen ideeën,
opvattingen, vermoedens
en vooronderstellingen
geneigd zijn weg te filteren
uit het beeld van de werkelijkheid.

Zien doen we pas,
als we kijken met een hart
dat zich verplaatst naar
het hart van de ander.
Dan wordt kijken een zien
dat begrijpt en invoelt.

Van kijken naar zien,
van zien naar begrijpen,
van begrijpen naar inzien.
Met een open blik
zien we meer, veel meer
dan wat zomaar zichtbaar is.
Met een open blik
zien we door alle geslotenheid
van ons eigen kijken heen.
(Mark Van de Voorde)