Derde zondag van de vasten

Onder impuls van de bevrijdingstheologie gingen vele Latijns-Amerikaanse volken hun uittocht, weg uit het slavenhuis, op weg naar ‘gezegend land’. Zij maakten zich los van de VS en multinationals en gingen hun eigen weg. Hun tocht kent momenteel dorre periodes en het gezegend land lijkt opnieuw verder weg. Deze landen kunnen vandaag weinig positief nieuws brengen. Toch blijven er mensen opstaan en zich verenigen, om kennis en energie te delen. Broederlijk Delen deelt met ons het verhaal van Herman (63) en Marie José (23) uit Colombia. Beiden zijn lid van de COA, een collectief dat opgericht werd met steun van partnerorganisatie CENSAT en die oud en jong, uit verschillende gemeentes verenigt.
Herman woont op een kleine boerderij in Tamesis. Groene heuvels sieren het landschap. De mensen leven er van hun landbouwgewassen en de opbrengst van koffie. Herman kweekt er kippen en vissen voor verkoop en verbouwt groenten voor eigen consumptie. Zijn droom is om van de boerderij een agro-ecologisch vormingscentrum te maken, maar die droom wordt bedreigd door een groot mijnbouwproject.
Onder de groene heuvels zit goud en veel grond werd verkocht aan internationale bedrijven. Daarbij zagen ze iets over het hoofd, de Colombianen laten zich niet zomaar van hun grond verdrijven. Maar opkomen voor het milieu in Colombia is niet zonder gevaar. Regelmatig krijgt het collectief dreigementen aan het adres en leden worden zwart gemaakt en beschuldigd tegen ontwikkeling te zijn.

“We leven met angst. We kennen het geweld nog van de burgeroorlog en hand in hand met de mijnbouwbedrijven komen politie, leger en criminele groepen om het land vrij te maken. In Tamesis hebben wij nochtans een gemeentelijk akkoord dat mijnbouw verbiedt. Maar het Zuid-Afrikaanse mijnbedrijf respecteert dit niet en doet gewoon verder. Wat wij doen, is mensen mobiliseren en zichtbaarheid geven aan wat hier gebeurt. We organiseren elk jaar een karavaan die langs alle gemeentes gaat in de invloedssfeer van het project. Zo bundelen we het verzet van de bevolking en staan we sterker tegen dreigementen en angstzaaierij.”

We delen… onzekerheid – verlangen – vertrouwen
In de eerste lezing horen we de frustratie van een ontgoocheld volk. “Waarom heb je ons uit Egypte meegenomen?, zeiden ze tegen Mozes. De woestijntocht, honger en dorst, wekken bij het volk heimwee op naar de oude zekerheden van Egypte. Toch is God, hier en nu. Het volk krijgt te drinken. De tocht gaat verder.
Het evangelie speelt zich af bij de Jakobsbron in Samaria. Hier doorbreekt Jezus taboes. Hier brengt Jezus dialoog op gang met de vervreemde gemeenschap. Het water waarover ze spreken is het levend water dat een mens nodig heeft om gelukkig te zijn. Jezus opent nieuw perspectief. God ontmoeten tussen mensen, in de beweging van de Geest, is de ware Godsontmoeting.
Ook in Colombia zijn er mensen die gedreven door Gods goede Geest dialoog op gang brengen en in verzet gaan tegen moderne afgoden. Ook bij ons zijn er mensen die verbinding zoeken en over de muurtjes van de kleine wereld heen kijken.

Weet je het nog
– vraagt God –
vorige week?
Hoe Ik je uitnodigde
met Mij de berg op te gaan en
te ervaren dat Ik je ‘nieuw leven’ geef?

Datzelfde kan elke dag gebeuren.
Ook jij kan ‘levend water’ zijn
voor de mensen om je heen,
net zoals Jezus dat was
voor de Samaritaanse.

Misschien heb je het gemerkt
in de voorbije weken:
dat mensen die jou ontmoeten,
‘nieuw leven’ vonden,
of omgekeerd:
dat jij ‘nieuw leven’ vond bij anderen.
Misschien ook niet.

Je hebt nog enkele weken tijd
om ‘nieuw’ te worden, op je paasbest.
(Erwin Roosen)