1e zondag van de veertigdagentijd – Samen zorgen voor een leefbare aarde
Water kan dodelijk zijn. Herinner je de overstromingen in de zomer van 2021. Samen maken we de aarde leefbaar, samen bedwingen we het water. En samen halen we de angel uit alles wat het leven bedreigt. We vragen God om een wijde boog van liefde te spannen dwars door de zware wolken die over de wereld hangen.
“God, wil U nog steeds uw wijde boog van liefde spannen dwars door de zware wolken die over de wereld hangen?”
God sluit een verbond met zijn volk en verwacht van ons dat we hierin verantwoordelijkheid nemen.
Op de eerste zondag van de vasten – Samen zorgen voor een leefbare planeet – leren we God kennen als de God van bevrijding. Hij sluit een verbond met Noach en blijkt een zeer loyale partner te zijn. Tweemaal zegt Hij het leven nooit meer te vernietigen. Telkens zal de regenboog hem aan deze belofte herinneren. Maar ook Noach neemt zijn verantwoordelijkheid. Hij redt het leven op aarde. Het water trekt zich terug en de aarde wordt opnieuw bewoonbaar.
De tijd is aangebroken; de nieuwe wereld komt er als wij samenwerken.
Wanneer Jezus zijn verantwoordelijkheid opneemt doet hij meer dan Noach. Hij wil geen macht, hij wordt naaste, dienaar en brengt zo Gods rijk nabij: een samenleving gebaseerd op gelijkheid, gerechtigheid en solidariteit. Hij doet dit niet alleen maar samen met zijn twaalf apostelen.
“De tijd is vervuld en het rijk Gods is nabij; bekeert u en gelooft in de blijde boodschap.” (Mc 1, 15)
Vandaag overspoelt een tsunami van geweld, moord en wraak de aarde. Ook wij moeten onze verantwoordelijkheid nemen. Ook wij moeten, net als God, het leven eerbiedigen, niet aan het leven raken. Ook heeft de mens zich steeds boven de natuur geplaatst. Daardoor heeft hij de aarde geëxploiteerd zonder de grenzen te erkennen. Vaak klinkt het ‘wie raakt aan de natuur raakt aan de mens’. Dit inzicht moet ons gedrag veranderen zodat de natuur en de biodiversiteit zich kan herstellen. Met haar programma’s rond delen en herverdelen, ‘buen vivir’, het goede leven helpt Broederlijk Delen ons bij deze omschakeling.
Bouwen aan een duurzaam verhaal
In Mikwi, een dorp in het Congolese binnenland, vinden lokale boeren elkaar om ook op lange termijn toegang te krijgen tot grond. Er leven verschillende etnische groepen naast elkaar die allemaal sterk afhankelijk zijn van de landbouw. Bernadette is er vicevoorzitter van de boerenorganisatie. Ze vertelt een straf verhaal. Hoe de boeren ei zo na hun grond verloren. Met de kaart en de gps in de hand verdelen ze het land in zones om te bepalen waar ze willen herbebossen en waar ze groenten willen telen. Door samen te werken hebben ze hun grond veiliggesteld en bouwen ze nu aan een duurzaam verhaal om de grond te beheren.
“We vreesden dat we onze grond gingen verliezen aan een agro-industrieel park”, vertellen landbouwers Bernadette en George. “Dankzij de boerenbeweging konden we landbouwfamilies overtuigen om een gemeenschappelijke oplossing te vinden. Vandaag beheren we de grond samen. Er is een zone voor landbouw, bosherstel en een productiebos.”
Voor boeren in Congo die nieuwe manieren zoeken om samen te werken en hun gronden te beheren.
Dat zij verschillende belangen kunnen verzoenen en aan de komende generaties een signaal geven dat je samen veel meer kan bereiken.
Bezinning
Wie alleen loopt raakt de weg kwijt.
Alleen uit de gemeenschap
komt de wijsheid.
Eén hand kan geen touw
om een bundel knopen.
Wie alleen loopt, raakt de weg kwijt.
Wie dan valt, heeft niemand
om haar te helpen.
Wie dan schreeuwt,
heeft niemand die haar hoort.
Wie alleen loopt,
gaat gebukt onder haar last.
Niemand deelt haar vreugde,
niemand haar verdriet.
Wie alleen loopt, raakt de weg kwijt,
ze heeft maar twee voeten,
ze heeft twee armen,
ze heeft maar twee ogen.
Maar in de gemeenschap
heeft ieder duizend handen,
heeft ieder duizend voeten,
loopt niemand ooit alleen.
(Gedicht van Patrice Koyo, Kameroen)
Lied: Lied van Noach (Stef Bos)
Het was nacht
En ik stond onder de sterren
En een stem van binnenuit
Vertelde mij
Het wordt tijd om je grenzen
Te verleggen
Weg van deze wereld
Deze tijd
En bouw een huis
Zoals een schip
En vaar naar waar
De stroom jou ook brengt
Vraag niet waarom
Maar geloof
Dat aan het einde
Alles weer opnieuw begint
Dezelfde nacht zag ik
Een vloedgolf in mijn dromen
Die langzaam heel de aarde
Overstroomde
En ik zag een engel
Die vertelde met zijn ogen
Dat het tijd wordt om
Op water te gaan wonen
Dus ik bouw een huis
Zoals en schip
En wie mij lief is
Neem ik met mij mee
Ik begin van voor af aan
In een land dat zal
Ontstijgen aan de zee
Ik zag de wereld om me heen
Ik zag de leegte
Ik zag mensen die alleen nog
Overleefden
En ik zag de aarde
Met haar woestijnen en haar zeeen
Moegestreden omdat ze alles
Had gegeven.
Ik bouw een huis
Zoals en schip
En wie mij lief is
Neem ik met mij mee
En ik begin
Ik begin van voor af aan
In een land dat zal
Ontstijgen aan de zee
Het land dat zal ontstijgen
Aan de zee
Het land zal ooit ontstijgen
Aan de zee
