Kerstfeest bij Samana Bredene
Op zaterdag 16 december hield Samana voor haar langdurig zieken en hun begeleiders een kerstfeest in De Caproen op Bredene-Sas. De zaal zat goed vol met 122 mensen die kwamen genieten van het kerstfeest en meteen ook de gelegenheid namen om elkaar niet alleen een zalig kerstfeest maar meteen ook een gelukkig Nieuwjaar te wensen. Om 13.45 u. heette voorzitster Cecile Verstraete iedereen welkom en legde even uit wat er ons allemaal te wachten stond. De tafels stonden al klaar met de kopjes, melk en suiker erop en er stonden kerst- en sneeuwmannetjes bij, door de bestuursleden zelf gemaakt.
Eucharistieviering
De namiddag begon met een eucharistieviering voorgegaan door priester Dirk Spanhove. Een koortje met zangers o.l.v. Patricia Vertriest zorgde ervoor, dat de kerstliedjes vlekkeloos gezongen werden. Enkele medewerkers van Samana stonden priester Dirk bij voor de lezingen.
De dorstigen laven
Na de eucharistieviering kwamen de medewerkers rond met koffie, thee en kerstgebak. Wie grote dorst had en aan koffie niet genoeg had, kon op eigen kosten nog een biertje of wat anders bij halen. Ondertussen, op het podium, waren de mannen van “4 BEAUFORT” hun optreden een het voorbereiden.
Kerst op Hoge Zee
De groep “4 Beaufort” bestond uit drie zangers: Rigo, Etienne en André, die met hun synthesizer heel wat mooie kerstliedjes brachten in het Nederlands, Duits en Engels. Zij brachten het verhaal van vader Kamiel en zoon Jan. Beide waren ze zeelieden, Kamiel voor de Belgische kust en Jan voor ‘de langen omvaart’. Ze zagen elkaar zelden, maar op een dag met Kerstmis was Jan in ’t land en waren vader en zoon weer eens samen om Kerstmis te vieren. André vertelde het hele verhaal en tussendoor werden er door de zangers gekende kerstliedjes gezongen. Iedereen in de zaal zong mee. Het optreden gebeurde in twee delen met een korte pauze tussenin.
De hongerigen spijzen
Tegen 17 u. sloeg de honger toe. De hongerigen spijzen is een werk van barmhartigheid. En de medewerkers van Samana waren net iets barmhartiger. Ze kwamen rond met voor iedereen twee reusachtige kerstkoeken. Niemand kreeg ze allebei binnen. Toch bleef er niets op tafel liggen. Want… wat niet binnengespeeld werd, draaide men in een papiertje en nam men mee naar huis. Dat was dan “Brood voor morgen vroeg”. Tot slot kregen de langdurig zieken nog een cadeautje mee naar huis, een flinke ontbijtkoek, mooi verpakt. Dit was dan brood voor overmorgen vroeg. Bedankt Samana, het was weer een erg leuke namiddag geweest en we wensen jullie na een zalige Kerst ook nog een gelukkig Nieuwjaar.
(Karel Fischer)
