Dag van de chronisch zieke mensen

Op de tweede zondag van oktober vraagt Samana traditiegetrouw extra aandacht voor mensen met een chronische ziekte en lichamelijke beperking. De rode draad doorheen de dag was: samen jezelf zijn, dat is geluk! In Samana mag iedereen zijn wie hij is, mag iedereen ‘thuiskomen’, bij zichzelf en bij elkaar. Verbondenheid vinden bij anderen die jou begrijpen helpt om je verhalen en emoties met elkaar kan delen.

De dag werd gestart met een eucharistieviering in de St.-Rikierskerk. Voor de gelegenheid waren de lectoren van dienst bestuursleden van de afdeling. Mensen die het wensten konden de ziekenzalving ontvangen waarbij priester Nikolaas en diaken Ronny tot bij deze personen gingen. Zo verliep dit ritueel heel vlot. Na de viering volgde een receptie in zaal Cappelrie. Voorzitter Dirk heette iedereen welkom en gaf uitleg over het verloop van de dag. Om 13 uur werd de maaltijd opgediend. Aangezien de traiteur voor het eerst te gast was in de zaal en de infrastructuur nog niet zo goed kende, verliep de bediening wat trager dan anders. Maar we mogen zeggen dat het eten heel lekker was! De bar werd dan weer bediend door leden van het bestuur.

Na de maaltijd was er koffie en gebak én tijd voor een babbel. Voor velen was het een blij weerzien. Rond 16 uur vergastte Paul Bruna ons op een optreden met zijn gekende repertoire van Nederlands- en Engelstalige liedjes, afgewisseld met mopjes. Dit zorgde voor heel wat ambiance in de zaal. De namiddag werd afgesloten met een bedankingswoordje voor de aanwezigen en een woordje uitleg bij de komende activiteiten. Zo trok iedereen met een blij gemoed huiswaarts. 
(Rita Vanhaelst)

Om als jezelf opgemerkt te worden
zijn er ogen nodig die een ander toebehoren
die je bekijken met nieuwsgierigheid

zijn er oren nodig die de jouwe niet zijn
die zich spitsen van ontroering
en geen weet hebben van tijd

vreemde handen zijn er nodig
die een kom willen vormen voor je verhaal

omdat je enkel samen
gelukkig als jezelf kan bestaan.
© Shari Van Goethem