Weer hoogdag in Bredene-Dorp
Het was weer hoogdag in de Bredense Sint-Rikiersparochie. Tijdens de zondagsviering van 23 januari verrijkte de familie van gewezen pastoor Daniel Hemeryck de Sint-Rikierskerk met een kostbaar geschenk. Het bestond uit de persoonlijke kelk van de pastoor die hijzelf bij zijn priesterwijding in 1952 als cadeau van zijn familie ontvangen had. De familie vond het bijzonder zinvol deze kelk met toebehoren te schenken aan de Sint-Rikierskerk, waar Daniel twintig jaar lang (van 1982 tot 2002) de toegewijde en geliefde herder was.
De kelk is vervaardigd in verzilverde messing. Hij heeft een ronde voet waarop in half reliëf een kruisbeeld staat met aan weerskanten de Griekse letters alfa en omega. In de knoop (de ‘nodus’) op de stam lezen we ‘Sancte Pater suscipe me’ (Heilige Vader, neem mij aan). De kom (de ‘cuppa’) ten slotte is aan de binnenzijde verguld.
Bij de kelk horen ook twee edelmetalen ampullen voor wijn en water en een klein kelklepeltje waarmee de priester vroeger water aan de wijn toevoegde. Het lepeltje is zo klein dat er amper twee of drie druppels water in kunnen. Iemand mijmerde dubbelzinnig dat de pastoors vroeger blijkbaar minder water bij de wijn deden.
De hele kelkset is ten slotte vervolledigd met een vergulde pateen en een kunstige ‘palla’ (= een vierkant stukje versierd karton om op de kelk te leggen). In dit geval is de versiering in kantwerk met het Christusmonogram IHS (Jesus Hominum Salvator = Jezus Verlosser van de mensen). De schenking werd met kalligrafische letters van de hand van Linda Deschrevel in een oorkonde vastgelegd. Ze werd ondertekend door Raphaël en Gerard, zijnde twee broers van wijlen Daniel Hemeryck, de voorzitter van de kerkraad en de twee pastoors Dirk en Nikolaas.
Het was Gilbert Vanleenhove, de voorzitter van de kerkraad, die het dankwoord uitsprak. Hij noemde het geschenk kostbaar om minstens twee redenen. In de eerste plaats omdat het een tastbare herinnering vormt aan de twintig jaren waarin Daniel als parochieherder ons ”Gods hart getoond heeft en kelk van liefde was”. Hij verwees daarmee naar de woorden van de Franse priester père Gilbert die nog maar net in de misteksten waren voorgelezen.
Uiteraard is dit geschenk ook als kunstwerk kostbaar. Pastoor Hemeryck besefte maar al te goed de rijkdom en de esthetische troeven van de Sint-Rikierskerk. Vele malen heeft hij met zichtbare fierheid mensen rondgeleid in zijn kerk en ze opmerkzaam gemaakt op de schoonheid van het meubilair, de beelden en schilderijen, de glasramen , de liturgische gewaden en het fraaie edelsmeedwerk. De voorzitter van de kerkraad was er naar eigen zeggen van overtuigd dat “pastoor Hemeryck nu met een goedkeurende glimlach naar ons keek en dat hij blij was dat zijn persoonlijke kelk nu, op wens van zijn familie, in zijn geliefde kerk gebruikt en bewaard zal worden”. De familie werd beloond met een lang en warm applaus. Op de voetrand van de kelk zal nu nog de overlijdensdatum ingegrift worden samen met het feit van de overhandiging van de kelk.
