Tweede zondag van de veertigdagentijd

Velen, vooral jongeren, maken zich zorgen vandaag, over het milieu en de weersextremen, over de impact van oorlogen en conflicten, over de groeiende ongelijkheid wereldwijd. Twijfel over wat de toekomst brengt steekt vaak de kop op. Vandaag al kunnen wij opstaan uit alles wat die toekomst bedreigt. ‘Gerechtig zijn’ – eerbied betonen voor moeder aarde en voor wat komende generaties nodig hebben om goed te leven – vraagt van ons een moedige houding. Een weg van leven en toekomst gaan, is in elke tijd een menselijke opdracht.

“Kijk naar de hemel en tel de sterren, als ge kunt.” (Gen. 15,5)

Zonder vooruitzicht komt de twijfel over alles waar je aan vasthoudt. Dat overkomt ook Abraham in die donkere nacht: geen eigen land om zich te vestigen, geen kind als erfgenaam. Maar dan is er die Stem die zegt: ‘Kijk omhoog… een donkere hemel vol met sterren.’ Je krijgt er geen antwoord mee op je vragen, alleen… verwondering. Hoe groot is Gods scheppende kracht? Het vraagt geloof en vertrouwen in degene die de belofte heeft uitgesproken. Abraham vertrouwt op God die zich verbindt tot een nieuwe toekomst.

‘Terwijl Hij in gebed was veranderde zijn gelaat van aanblik en werden zijn kleren verblindend wit.’ (Lc. 9,29)

Je hebt momenten nodig waarin je opgetild wordt boven het alledaagse. Zoals die bergervaring waarbij Jezus in het volle licht kwam. Hij gaat er in gesprek met zijn voorgangers. Ze hebben het met elkaar over zijn uittocht, die hij in Jeruzalem moet voltrekken. Mozes en Elia wisten alles van de uittocht van een volk uit slavernij naar een nieuwe toekomst. Door zijn leven, door zijn uittocht toont Jezus ons hoop, toekomst en leven. Even het volle licht! En dan terug naar beneden, de harde realiteit in.

Samen oogsten we succes

Bezinning

Geloof vraagt een grote dosis vertrouwen.
Doe het maar eens…
zoals Abraham destijds:
op weg gaan… als je nog geen resultaten ziet;
als je weet dat er nog hindernissen zullen komen.

Doe het maar in onze tijd van ‘jachtige impasse’:
alles gaat snel, moet steeds nieuw zijn,
hip klinken en een kick geven.
En tegelijk voelen we stilstand:
we botsen op een snel aanwassende klimaatcrisis
en een toenemende kloof
tussen superrijk en generatiearm.
Een stijgend aantal mensen
geraakt niet vooruit door depressie of burn-out.

Groot vertrouwen is nodig. En hoop.
Typisch aan hopen is
dat een resultaat nooit is gegarandeerd.
Maar toch houdt hoop ons gaande
als we die concreet maken.

Net als Abraham, destijds,
is dit vandaag voor ons
een bevrijdende boodschap:
áls je maar op uittocht gaat,
én onrecht achterlaat,
dan komt een beloofd land in zicht;
alles komt goed…
(Liturgiemap Broederlijk Delen 2025)

Zo geraken we vol van hoop,
zo wórden we volk van hoop.

Lied

Boven op de berg – Bram Vermeulen

’t Was boven op de berg dat ik begreep
En besloot het nooit meer te vergeten
’t Was boven op de berg dat ik begreep
Wat ik al zo lang had moeten weten

Diep onder mij het zachte groene dal
Wit boven mij de wolken in het blauw
’t Was boven op de berg dat ik begreep
Wat ik nooit meer vergeten wou

Geen stem, geen vuur vanuit een struik
Gewoon de vage bergen in de mist
’t Was boven op de berg dat ik begreep
Dat ik dit al langer wist

Altijd, altijd

Geen donderslag bij heldere hemel
Ook niet de bleke sikkel van de maan
’t Was boven op de berg dat ik begreep
Ik kan ook zonder angst bestaan

Was het de wind die mij vertelde
Je bent nooit alleen op deze aarde
’t Was boven op de berg dat ik begreep
Wat ik al lang bewaarde

Was het de warmte van de zon
De geur van steen, door mij herkend
’t Was boven op de berg dat ik begreep
Je bent nooit alleen als je samen met jezelf bent

Altijd, altijd