De vastentijd is een periode van bezinning, inkeer en hoop. Sabine Verleye brengt dit tot leven in haar evocatie Tijd van Leven, een inspirerende vertelling die mensen meeneemt op een reis door de veertigdagentijd. Na een geslaagde voorstelling in Zandvoorde komt ze nu naar Bredene Dorp om haar evocatie met ons te delen. Dit gaat door op vrijdag 21 maart om 19 u. in de Sint-Rikierskerk. Er is een vrije bijdrage voor Broederlijk Delen.

Wat drijft haar om deze evocatie te brengen? Welke thema’s komen aan bod, en hoe sluit Tijd van Leven aan bij de diepere betekenis van de vastentijd? We gingen in gesprek met Sabine Verleye en stelden haar enkele vragen over haar inspiratie, ervaring en geloofsbeleving.

Sabine, wat inspireerde je om de vastenevocatie Tijd van Leven te maken?
Eigenlijk is dit al de derde versie van een vastenevocatie… De eerste vraag kwam er van E.H. Luc Vantyghem die destijds pastoor was op onze pastorale eenheid Kana (Konterdam-Zandvoorde-Stene). In 2013 ging die vooral over de Bijbelverhalen van het Oude Testament en over het lijdensverhaal. In 2017 nam ik het scheppingsverhaal en de verhalen rond Jezus en op weg gaan als thema. En 2 jaar geleden vroeg het parochieteam mij opnieuw om in de pen te kruipen. Het resultaat zie je op 21 maart. Ik deed dit omdat ik graag met muziek en teksten werk en graag schrijf…

Wat kunnen mensen verwachten tijdens deze evocatie? Welke thema’s staan centraal?
Tijdens deze evocatie neem ik mensen mee doorheen de Bijbel. Ik vond opnieuw inspiratie bij de profeten en in de oproep van Jezus om op weg te gaan, zeker tijdens deze 40-dagentijd. Het wordt een bonte mengeling van tekst, beeld en muziek. En bovenal, dit keer kan ik rekenen op ons Sint-Rikierskoor dat zorgt voor de muzikale omlijsting.

Hoe sluit Tijd van Leven aan bij de vastenperiode?
Omdat ik rond tijd werk, kom ik uit op de vastentijd… tijd om het allemaal anders te doen, om stil te staan, tijd om te delen…

Je hebt de evocatie al in Zandvoorde gebracht. Hoe werd die daar onthaald?
Toen ik het 2 jaar geleden bracht in Zandvoorde was het voor mij een nieuw avontuur. “Mijn” freelancekoor was aardig uitgedund (en ook hier kon ik weer rekenen op een paar mensen van het Sint-Rikierskoor en de dirigent) en ik wou iets nieuws maken… Maar bijna automatisch kom je terug bij Bijbelverhalen, bij verhalen over Jezus en het kwam allemaal op zijn pootjes terecht. Mensen waren ook heel enthousiast en vonden het meer dan de moeite waard. Ze waren “content dat ze gekomen waren en het was mooi geweest”…

Wat betekent het voor jou om deze evocatie nu in Sint-Rikier te brengen samen met het Sint-Rikierskoor?
Toen Marc Celis, de dirigent, mij na de opvoering in Zandvoorde vroeg om dat nog eens te doen met het voltallige koor was ik aardig verrast… Het doet natuurlijk altijd deugd als je een evocatie twee keer kan brengen (dat betekent dat je boodschap toch een beetje aangekomen is… ). Ik vind het dan ook heel tof dat pastoor Nikolaas en het team van de PE Galilea dit jaar op de kar is gesprongen is en ons gevraagd heeft voor deze avond. Ons enthousiasme is in elk geval al merkbaar in de repetities. En het feit dat we dat met ons koor kunnen doen vind ik heel speciaal. Na meer dan 30 jaar bij Arte Vocali gezongen te hebben ben ik blij dat ik een “nieuw koor” gevonden heb hier in Bredene (ook al ben ik zelf van Oostende). Een koor waar ik mij goed voel…

Is de evocatie in Sint-Rikier op een bepaalde manier anders dan in Zandvoorde?
Ik heb een klein beetje gewerkt aan de tekst van 2 jaar geleden, hier en daar wat veranderd, en ook de PowerPoint heb ik wat aangepast. Maar het grote raamverhaal is hetzelfde…

Wat betekent de vastenperiode voor jou persoonlijk?
De vastenperiode betekent voor mij vooral stilstaan, wat bewuster proberen om te gaan met je manier van leven, met hoe je met mensen omgaat. Wat meer tijd vrij te maken voor stilte, voor bidden, voor delen. Ik mag ook dikwijls de preek verzorgen in de vastenperiode en ik vind dat fijn om daar die boodschap ook te proberen te verspreiden. Ik probeer dat ook duidelijk te maken aan mijn leerlingen (ik ben godsdienstleerkracht in het gemeenschapsonderwijs): dat het af en toe eens goed kan zijn om aan de kant te staan en stil te blijven staan bij je manier van leven, bij je manier van omgaan met mensen, kortom bij jou taak hier op aarde…

Heb je zelf een bijzondere ervaring gehad tijdens het maken of uitvoeren van Tijd van Leven?
Er zijn wel een paar kleine anekdotes… zoals in 2017 zat mijn mama nog in het “freelancekoor” in Stene. In 2018 is ze gestorven en toen ik de foto’s terugzag, deed het mij wel iets om haar daar zo enthousiast te zien zingen… Of toen mijn papa hoorde dat ik in 2023 opnieuw aan de slag ging met een vastenevocatie, hij onmiddellijk “zijn kaftje” van de vorige keer uit de kast haalde met de woorden: ik heb dat gespaard… Of de zoektocht naar geschikte liedjes of muziek… Ik ben een heeeeel grote fan van Oosterhuis en heb toen wel bepaalde cd’s grijs gedraaid… Vooral “dag en welkom” heeft een speciale betekenis voor mij ook omwille van de tekst die misschien niet voor iedereen onmiddellijk duidelijk is. Ik ben Adriaan Debbaut nog altijd ongelooflijk dankbaar dat hij daar zijn afstudeerproject van gemaakt heeft en ik op die manier die muziek heb leren kennen. Het liedje Aveinu Malkeinu blijft iets magisch en de tekst van Toon Hermans geef ik elk jaar aan mijn laatstejaars mee als levenstekst… ze moeten het dan maar op hun kot boven hun bed hangen… want dat is meer waarheid dan ze vermoeden… (en er zijn er al die dat daar inderdaad hangen hebben…). Kortom, ik kan nog zowel een paar dingen bedenken…

Ik heb altijd met heel veel plezier aan mijn evocatie gewerkt ook al heb ik ook wel momenten gehad waar de inspiratie foetsie was en ik blokkeerde en niet het juiste woord of tekstje vond maar ik ben bovenal blij dat ik op die manier een boodschap van 2000 jaar en meer in een modern kleedje kan brengen waar mensen kunnen van zeggen: “het heeft ons deugd gedaan”…
(priester Nikolaas)