Een dagje Diksmuide met Paul Bruna

Op vrijdag 14 juni vertrok Samana Bredene met 54 deelnemers richting Diksmuide, na eerst vanaf 8.00 uur de leden aan de verschillende opstapplaatsen te hebben afgehaald. Voorzitter Dirk heette iedereen welkom en gaf een woordje uitleg over het verloop van de dag. Om 9.30 u. kwamen we aan in ‘Het Bourgondisch Schild’ te Diksmuide waar we verwelkomd werden met koffie en Diksmuidse boterkoeken. Daarna volgde een busrit met gids doorheen Diksmuide en omgeving. De deelgemeenten Stuivekenskerke, Hooglede, Keiem en Koekelare lagen op onze route. In Koekelare hielden we even halt bij het Fransmanmuseum dat de geschiedenis vertelt van de duizenden mannen en vrouwen die tot 1960 naar Noord-Frankrijk gingen werken. Centraal staat hierbij het harde werk, de armoede en de miskenning van deze arbeiders. Verder herbergt Koekelare ‘Lange Max’: een Duits kanon uit de Eerste Wereldoorlog waarmee Duinkerke en Ieper beschoten werd. Dan ging het verder richting Vladslo, waar een stop voorzien werd om het grote Duitse kerkhof te bezoeken met het beeld van het treurend ouderpaar van Käthe Kollwitz. Tijdens de rit passeerden we nog vele kerkhoven en restanten van bunkers.
Om 11.30 u. waren we terug in Het Bourgondisch Schild voor een 3-gangenmenu voorafgegaan door een proevertje Picon. Hier werden we vergast op een optreden van Paul Bruna, bij velen gekend. Het werd een aaneenschakeling van Nederlandstalige liedjes afgewisseld met mopjes. De ambiance zat er goed in. Tijdens de pauze verorberden we een ijsje en een proevertje Picon. Om 16.30 u. brachten we nog een bezoek aan de ambachtelijke chocolatier Van Nevel. Hier wordt geen chocolade gemaakt, maar wel verwerkt tot pralines en figuren. We werden er verwend met proevertjes, roomijs en taart. We hoorden er ook dat in Wieze de grootste chocoladeproducent ter wereld is en dat in België de chocolade het goedkoopst is! Voldaan en tevreden keerden we, na een heel geslaagde dag, terug naar huis. Dank aan ons bestuurslid Josse die met eigen wagen meereed en 4 passagiers meenam zodat we geen deelnemers moesten weigeren. 
(Rita Vanhaelst)