Bedevaart naar Meetkerke
Op een zonnige zaterdagochtend, 11 mei, vertrokken we met een groep gelovigen, meer bepaald met 12 parochianen, voor een bedevaartstocht langs verschillende kapelletjes in de omgeving op weg naar Meetkerke. De sfeer was goed en iedereen was vol verwachting van wat de dag zou brengen.
Na een bezinning in de Sint-Antoniuskerk om 6 uur in de morgen vertrokken we op pad voor de bedevaartstocht naar Meetkerke. Dit was reeds de 21e bedevaart die op touw werd gezet door de parochie van de Vuurtorenwijk. Eén ding is zeker, op bedevaart gaan is op pad gaan, vertrekken en dan maar stappen en stappen. Is het een ontmoeting met onszelf of is het een ontmoeting met andere deelnemers? Of met God? Zijn het de prachtige landschappen of de landelijke stilte? Is het de fysieke inspanning? Of juist de geestelijke inspanning? Of beide? Het bidden en zingen? Het goede gesprek of het weldoende zwijgen? Iedere deelnemer moet er maar voor zichzelf eens over nadenken. Nog een zekerheid die we ondergaan is dat samen op pad gaan, daar komen we anders en beter van weer thuis.
Er waren ook nog 16 fietsers die deelnamen aan de bedevaart. Deze kwamen voorbij gereden langs de weg op weg naar het 3de kapelletje waar ze dan samen met de wandelende deelnemers gezamenlijk een gebed en tientje tot Maria brachten. Aan de kerk in Meetkerke waren ook nog 11 personen aanwezig die de wandelaars op het einde van deze bedevaart veilig naar huis zouden brengen en zo was er ook voor vervoer gezorgd.
De eerste stop was aan een kapelletje, gelegen langs de weg. Een parochiaan nam het woord en leverde een dankgebed gericht tot de heilige moeder Maria waarna alle aanwezige parochianen in koor een tientje baden tot haar opdat ook zij ons lijden wat mocht verlichten. De rust en stilte van de natuur om ons heen gaf ons een gevoel van vrede en sereniteit.
Na een korte wandeling kwamen we aan bij het tweede kapelletje, opnieuw langs de weg gelegen die blijkbaar een onderhoudsbeurt gekregen had van de gemeente want dit kapelletje stond in volle bloei ons op te wachten. Opnieuw nam een parochiaan het woord en bracht wederom hulde aan Maria. Ook hier namen we even de tijd om stil te staan waarbij we in groep een tientje baden opdat zij ook ons tot geloof mocht brengen.
De volgende stop was bij een splitsing van de baan meer bepaald een kruispunt, hier was een kapel in grotere vorm. Opnieuw nam een parochiaan het woord en leverde een gebed af tot Maria daarna leverden de parochianen in koor een tientje af tot Maria opdat zij ook een troost voor ons mocht zijn. Dit deden we tezamen met de opgekomen fietsers.
Het vierde gedeelte dat we bezochten was binnenin de kerk van Meetkerke waar zich het standbeeld van moeder Maria bevond. Het is hier waar we ons samenvoegden voor een gezamenlijk gebed en dankzegging. Hier werd een tekst voorgelezen door pastoor Dirk, een tekst die een bedevaartster (Christine Legein) had opgemaakt maar er op deze dag jammer genoeg niet kon bijzijn. Op deze manier waren onze gedachten ook bij haar en haar verdriet.
Er waren dus in totaal 39 personen in de kerk van Meetkerke aanwezig. De sfeer in de kerk was indrukwekkend en vol van devotie, en we voelden ons verbonden met elkaar en met God. Daar werd ook een offerkaars aangestoken opdat wij het licht dat we mochten vinden graag brandend willen houden, ook nadat wij weggaan van deze kerk. We stellen ons door het symbool van deze kaars onder Maria’s blijvende bescherming, speciaal ook voor allen die hier vandaag niet aanwezig- maar in gedachten toch bij ons waren.
Na een dag vol bezinning en gebed keerden we huiswaarts, met een gevoel van voldoening en dankbaarheid voor deze bijzondere ervaring. Het was een dag vol spiritualiteit en gemeenschapszin, die ons dichter bij elkaar en bij ons geloof bracht. Vooraleer we terug huiswaarts trokken, stond er een verrassing op alle deelnemers te wachten in de Moerbeieboom, pastoor Dirk had namelijk een versnapering aangeboden (verfrissing). Op een zonnig terras werd deze bedevaart dan ook beëindigd.
Rond de klok van 13 u. waren alle bedevaarders terug aan hun woonst met een onvergetelijke en prachtige ervaring wijzer. Uiteraard mag ik onze bezemwagen bestuurder (Ronny Corveleyn) niet vergeten te vermelden, want hij volgde gans de tocht de wandelaars van deze bedevaart in hun zog maar een interventie was gelukkig niet vandoen op deze tocht. Nogmaals een dankwoord voor alle deelnemers aan deze bedevaartstocht, het ga jullie allen goed.
(Dennis Vercnocke)
