Pasen – Samen leven vieren
“Mogen we aandacht hebben voor de schreeuw van de aarde, mogen we de smeekbeden van de armen aanhoren, mogen we gevoelig zijn voor de hoop van de jongeren en de dromen van kinderen! We hebben een grote verantwoordelijkheid: ervoor zorgen dat hun de toekomst niet wordt ontzegd.” (Paus Franciscus)
Het zou een statement geweest zijn. Voor het eerst een paus op een klimaatconferentie. Gezondheidsredenen weerhielden hem. Kardinaal Parolin ging in zijn plaats naar Dubai en bracht er de indringende boodschap van de paus: “Kies het leven”. In zijn groene encycliek “Laudato si” plaatst paus Franciscus de onderdrukking van de arme en van de aarde op één lijn. Zoals het joodse volk schreeuwde in Egypte, zo schreeuwt vandaag de aarde om wat gebeurt. Hij vraagt de wereldleiders hun egoïsme en nationale belangen te overstijgen en achter zich te laten. Zijn kritiek op de actualiteit is snoeihard en geeft tevens een hoopvol voorstel. “Dit geldt voor de zorg voor de schepping, maar ook voor vrede. Laten we met het geld dat wordt uitgegeven aan wapens en andere militaire uitgaven een wereldfonds oprichten dat eindelijk een einde kan maken aan de honger.”
Jezus leeft verder
Op Pasen – Samen leven vieren – klinkt de boodschap dat midden de dood, het leven sterker is. Jezus leeft! En wij mogen dat vieren. En het gebeurt telkens opnieuw. Wie lief heeft, naaste wordt van armgemaakte en verdrukte mensen, macht uit handen geeft om te luisteren en samen te werken, wie doet wat moet gedaan worden, brengt honderdvoudig leven.
Een ‘sluitend’ bewijs van Jezus’ verrijzenis is er niet. Maar je zult misschien toch wel ervaren dat Jezus leeft, dat Hij je aanspreekt en kracht geeft om te leven zoals Hij het ons heeft voorgedaan.
“Gij zoekt Jezus. Hier is hij niet! Zeg aan al zijn leerlingen dat zij naar Galilea moeten gaan, dáár zullen zij Hem zien!” (Mc. 16,7)
Galilea? Zijn werkterrein, waar hij voor mensen zorgde, verwachtingen losmaakte bij mensen die ademloos naar hem luisterden. Naar die plek van ontmoeting moeten ze terugkeren, herinneren wat hij gezegd en gedaan heeft.
De verrezen Heer roept ons om op te staan en samen het leven te vieren. Met Broederlijk Delen ontdekken we dat het leven kansen krijgt waar mensen en gemeenschappen samen aan de slag gaan. Straks zijn we met 25%, voldoende om de juiste keuzes te maken. Opstandingsgeloof kan sterk zijn! Hoezeer ook machtigen er alles aan doen om een bevrijdende beweging neer te slaan, meer en meer mensen laten zich niet afschrikken.
Verjaagd door agro-industrieel park?
Bernadette Minday uit Mikwi is een 42-jarige boerin die weet dat je moet samenwerken om resultaten te bereiken. Een groot industrieel project had het op het land van Bernadettes gemeenschap gemunt. Zij hadden een document dat zogezegd bewees dat zij er mochten bouwen. De boerengemeenschap ontdekte dat er een wet bestaat die het mogelijk maakt om samen een stuk bos te beheren en om landbouwzones te bepalen. En zo gebeurde het. Het vroeg veel tijd om tot een goed plan te komen. Maar door samen te werken, lukte het! Bernadette is vicevoorzitter van het comité dat de grond beheert. Zij brengt mensen samen om opleiding te geven over biodiversiteit en om ervaringen uit te wisselen.
“Vandaag beheren we dus samen de grond. Tijdens vergaderingen bespreken we samen wie welke grond mag bewerken en hoe we het bosherstel kunnen versterken. Dit is vernieuwend omdat vroeger slechts één persoon, de lokale chef, zo’n beslissingen maakte. Bovendien leren we hoe natuur en landbouw samen kunnen gaan.”
Opstaan is ondervinden dat nieuw leven
aan het groeien is.
Geef ons de moed om te zien
waar wij onze handen
uit de mouwen kunnen steken.
Zo kunnen wij ons steentje bijdragen
en opkomen voor
de vele mensen in Congo,
die plannen hebben en uitkijken
naar nieuw leven.
Dat wij solidair blijven met hen.
Bezinning
De steen is weg.
Het graf is leeg.
En uit de mist
van kille onmacht
die ons altijd weer
in het gezicht slaat,
stroomt zacht wat licht ons tegemoet.
Want Hij die dood was, leeft.
Hoop kan niet meer ontvreemd.
Er zal een morgen zijn,
van lachen en van troosten.
Wij horen op te staan.
Kom, geef een hand,
jij die ontmoedigd bent,
jij met je hoofd gebogen.
Wij mogen leven zonder angst.
Het woord dat Hij ons gaf
brandt in ons hart.
Wij leren zien wat nog niet is
met onze diepste ogen.
Er is een weg gebaand
voor iedereen
omzoomd met
bloesemende bomen.
(Kris Gelaude)
Lied: Dan zal ik leven (Trijntje Oosterhuis /tekst: Huub Oosterhuis, muziek: Bernard Huijbers)
Het zal in alle vroegte zijn
als toen.
De steen is weggerold.
Ik ben uit de grond opgestaan.
Mijn ogen kunnen het licht verdragen.
Ik loop en struikel niet.
Ik spreek en versta mijzelf.
Mensen komen mij tegemoet –
wij zijn in bekenden veranderd.
Het zal in alle vroegte zijn
als toen.
De ochtendmist trekt op.
Ik dacht een dorre vlakte te zien.
Volle schoven zie ik, lange halmen, aren
waarin de korrel zwelt.
Bomen omranden het bouwland.
Heuvels golven de verte in,
bergopwaarts, en worden wolken.
Daarachter,
kristal geworden, verblindend,
de zee die haar doden teruggaf.
Wij overnachten in elkaars schaduw.
Wij worden wakker van het eerste licht.
Alsof iemand ons bij naam en toenaam
heeft geroepen.
Dan zal er nieuw leven zijn.
Dan zullen wij leven.
Dan zal ik leven.
In memoriam
Huub Oosterhuis overleed op Pasen, zondag 9 april 2023