Nieuwe benoeming deken Antoon Wullepit
In het Bijbelboek Prediker staat: “Alles heeft zijn tijd”.
Op 11 september 2011 werd ik in de Petrus en Pauluskerk aangesteld tot deken en pastoor in de federatie Oostende Centrum, nu op 23 juni 2023 werd ik benoemd tot rector van het Begijnhof in Brugge, maar met ingang van 1 november 2023. Er is dus nog ruim de tijd om los te laten en afscheid te nemen van vrienden en van plaatsen die me dierbaar geworden zijn.
Het waren toen mijn eerste stappen in de parochiale pastoraal. Nog wat onervaren voelde ik me als zovelen in Oostende: ‘een aangespoelde in de stad’ en verkennend op dit nieuwe werkterrein. Om de uitdagingen van de tijd aan te kunnen moest de federatie groeien naar een Pastorale Eenheid. Toen waren er nog vier pastoors, in elke kerk een priester. Maar de pensionering en benoeming van enkele priesters heeft ons geholpen die stap te realiseren, zodat we geleidelijk aan deze noodzakelijke evolutie konden voltrekken. De parochie van het Hazegras werd reeds eerder bij de parochie Petrus en Paulus gevoegd en Sint Godelieve bij het H. Hart. Op 15 september 2019 werd het team van onze Pastorale Eenheid Sint Pieter door de bisschop aangesteld.
De eerst taak bestond erin het pastorale aanbod te verruimen. Vooral op het vlak van de diaconie konden we stappen zetten. Zo werd de voedselbedeling, die reeds jaren bestond in Vincentius Sint Jozef en Jakoeboe met een nieuw Vincentiuscentrum uitgebreid. Vandaag is er in de Pax een functioneel verdeelpunt van voedsel en kledij dat maandelijks vele mensen van het levensnoodzakelijke voorziet. In de coronatijd hebben we verder ons huisje in de Plakkerstraat uitgebouwd tot huisvesting van mensen die dakloos zijn. Zaterdag laatst, 18 juni was er een mooi en bemoedigend concert met het koor ‘De Colores’ uit Torhout.
Maar ons aanbod moest ook diverser worden. Sommige concerten en vespers hebben iets van een ware liturgie: door middel van muziek en zang dient zich een religieus programma aan als een bezinning en een totaalbeleving. Op het vlak van de catechese werd ons aanbod aangevuld met de organisatie, een viertal keren per jaar, van ‘een eerste dag’: een zondag van verkondiging voor de kinderen, de jongeren en de volwassen ouders. Telkens maken we er een speciale zondag van waarbij we zoeken naar zin en een dieper ingaan op een aspect van ons geloof. Doorheen de eigen dynamiek van het liturgische jaar bereiden we ons aldus voor op de viering van de grote feesten en sacramenten.
Alle vernieuwing confronteert met eigen pijnpunten. Soms falen we in onze bedoeling om er allen bij te betrekken, soms willen we te vlug stappen naar toekomst zetten, zodat mensen vaste zekerheden niet meer voldoende terugvinden. We hebben gedaan wat we konden.
Nu moet ik persoonlijk loslaten en in vertrouwen de toekomst uit handen geven. Maar geloof zal er altijd ook zijn, zij het dan onder de begeleiding van nieuwe mensen.
(Deken Antoon)