Feest n.a.v. 25 jaar parochieassistenten
“Doe een beetje zoals een onderpastoor zou doen, behalve dan de mis.” Dit was het antwoord dat Marijke Bruynooghe 25 jaar geleden te horen kreeg op de vraag wat ze dan precies moest doen. Als eerste parochieassistente leverde ze baanbrekend werk voor de vele collega’s die zouden volgen. Op het feest ter gelegenheid van dit zilveren jubileum op maandag 10 oktober in het Grootseminarie van Brugge gaf ze haar ervaringen mee in het tot stand komen van deze nieuwe functie. Wat toen een enorme uitdaging was, blijkt vandaag een grote meerwaarde in het Vlaamse kerklandschap.
Zo’n 55 mensen van verschillende leeftijden zijn vandaag actief als parochieassistent en helpen, samen met de priesters en de diakens, om het leven op de parochies dynamisch te houden. Als bezoldigde beroepskrachten met een professionele opleiding nemen zij diverse taken en verantwoordelijkheden op zich en dit in één of meerdere sectoren van de parochiepastoraal (liturgie, verkondiging, diaconie en gemeenschapsopbouw). Sommigen werken met jonge ouders in de voorbereiding voor een doopsel of zetten hun beste beentje voor om de catechese voor eerste communicanten en vormelingen bij de tijd te houden. Anderen hebben de gave van het woord en werken als voorganger in gebed actief mee in de liturgie of bij uitvaarten, of helpen bij de organisatie van activiteiten rond Broederlijk Delen en Welzijnszorg. Nog anderen zijn bewogen door mensen aan de rand van de samenleving en helpen mensen die minder kansen krijgen. Naast de parochieassistenten zijn er ook de pastorale medewerkers die zinvol werk verrichten op domeinen die niet-parochiegebonden zijn, zoals in de St.-Michielsbeweging, in de dienst diaconie of missiepastoraal van het bisdom.
Als dank voor hun grote inzet sinds de functie 25 jaar geleden ontstond, waren de parochieassistenten en de pastorale medewerkers van nu en vroeger uitgenodigd op een feestelijke viering. We kregen er te horen dat we één grote familie zijn, een hechte vriendengroep ook, die mekaar steunt en inspireert. Gelijkgestemde zielen die gids en tochtgenoot zijn van zoekende en gelovige mensen, elk met zijn eigen talenten en kunnen. Het werd een gezellig weerzien en een blije ontmoeting met vele collega’s én met taart en koffie.
Desondanks blijven op vandaag blijven vele vacatures niet ingevuld. Het is dan ook niet vanzelfsprekend om zich in onze tijd zo sterk voor de Kerk in te zetten. Het is evenmin vanzelfsprekend om vandaag te getuigen van Jezus en zijn evangelie en dat ook als beroepskracht te willen doen. Toch ben ik blij dat ik ‘mijn roeping’ gevolgd ben en dat ik in onze pastorale eenheid de kans krijg om mij in te zetten op verschillende domeinen. Net dat maakt de functie boeiend en gevarieerd. Ik kan dan ook maar enkel een oproep doen aan geëngageerde (jonge) gelovigen om deze uitdaging minstens in overweging te nemen.
(Johan Vervaeke)
