Vierde zondag van de vasten

Zijn vader zei tegen hem: “Mijn jongen, jij bent altijd bij me, en alles wat van mij is, is van jou. Maar we konden toch niet anders dan feestvieren en blij zijn, want je broer was dood en is weer tot leven gekomen. Hij was verloren en is teruggevonden.” (Lc 15, 31-32)

Zullen wij een nieuw land betreden, waar gerechtigheid heerst en vrede het sleutelwoord is? We mogen het hopen. Het gebeurt wanneer iedereen meetelt en wij ook de vreemdeling, de vluchteling, de arme, de kwetsbare mens, de verweesde mens een volwaardige plaats geven. De zorg voor elkaar opnemen vraagt van ons een hele ommekeer. Het beloofde land is daar waar mensen elkaar erkennen als broers en zussen, waar men God ervaren mag als de goede Vader die allen in zijn armen sluit.

Op de vierde zondag van de vasten – We delen met iedereen, niemand verloren – maghet volk Israël thuiskomen in het beloofde land en een nieuw leven opbouwen. Voortaan kunnen zij eten wat het land voortbrengt. De smaad van Egypte is van hen afgewenteld. Nu, maar na 40 jaar trekken door de woestijn en bij het aankomen in het beloofde land.

De jongste zoon kiest om elders een nieuw leven uit te bouwen. Maar na tal van mislukkingen keert hij terug zonder grote verwachtingen. De oudste zoon vindt dat hij de meeste rechten heeft. Ook hij is de weg een beetje kwijt. De vader wil beiden aan tafel: het beloofde land is geen beloofde land als niet iedereen mee is.

De vader wil beide zonen aan tafel.
Ook wij zijn geroepen om te bouwen
aan een samenleving waar iedereen mee is.
Bidden wij tot God, die met ons is:

Voor onze samenleving.
Dat zij zorg draagt voor iedereen,
en vooral voor hen
die uit de boot vallen
wat inkomen, huisvesting,
onderwijs of tewerkstelling betreft.

Voor allen die bij ons
een veilig en beter onderkomen zoeken.
Dat wij hen blijven onthalen
en zij zich welkom voelen.
Dat zij niet aangerekend worden
op wat zij de samenleving opbrengen.

Delen doet goed… ook met Colombia

Vredesopbouw van onderuit, versterken van de autonomie van gemeenschappen om zelf te kiezen hoe ze waardig willen leven op hun grondgebied en aandacht voor de mensenrechten. Dat is al heel lang de focus van de partnerorganisaties van Broederlijk Delen in Colombia.

Deze campagne zetten we partner COA in de kijker, el Cinturón Occidental Antioquia in de streek van de CAUCA-rivier. Het gaat heel concreet om 9 gemeenten en 115 000 inwoners. Culturele en ecologische diversiteit zijn er heel belangrijk. Deze streek is er ééntje gekenmerkt door landbouw, koffie en toerisme enerzijds maar ook een prominente aanwezigheid van mijnbouw anderzijds. Op dit ogenblik is er nog geen ontginning, maar toch al een vergevorderde exploratie. Dit is opnieuw een verhaal van multinationals die er inslagen om de gemeenschappen te verdelen.

Wat doet COA? Ze zorgt voor een samenwerking tussen boeren-, inheemse, milieu- en andere sociale organisaties en een jongerencollectief (Jódete). Ze streeft naar de opbouw van een gemeenschappelijke visie rond erkenning en verdediging van het territorium. Ze is lid van de Movimiento Nacional Ambiental (groepering van verschillende organisaties die op nationaal niveau het gegeven van het verdedigen van water, grondgebied, … door de grote mijnbouwprojecten gaan aankaarten en versterken). Ze geeft vorming aan kinderen en jongeren, staat in voor de communicatie via een radioprogramma en een tijdschrift, zorgt voor de versterking van de lokale economie en doet aan lobby- en beleidswerk.

Systeemverandering gebeurt stapsgewijs maar wel heel vastberaden, nu al met een deel van de Colombiaanse bevolking, want zoals je misschien weet: met 25% kunnen we het 100% anders doen. Steun onze partners in Colombia en zet mee de verandering in gang.

Lied: God die leven hebt gegeven

God die leven
hebt gegeven
in der aardeschoot,
alle vrucht der velden
moeten w’ U vergelden,
dank voor ’t dagelijks brood.

Niet voor schuren,
die niet duren,
gaf Gij vruchtbaarheid,
maar opdat op aarde,
in uw goede gaarde,
niemand honger lijdt.

Maar wij rijken,
ach wij blijken
hard en onverstoord.
Open onze oren,
Heer, opdat wij horen
’t roepen aan de poort.

Wil dan geven,
dat ons leven
zelf ook vruchtbaar zij.
Laat in goede daden
’t woord van uw genade
opgaan, sterk en vrij.