Feest bij Samana op (zon)dag van de chronisch zieke mens
Op zondag 10 oktober, na de coronapandemie, zat de kerk van Sint-Rikier in Bredene-Dorp goed vol met ongeveer 120 mensen waaronder 35 chronische zieken. De chronisch zieken kregen een brandend kaarsje in een glazen bokaaltje mee. Voorzitster Cecile Verstraete zette de dienst in met een welkomstwoord. Priester Nikolaas, die de dienst leidde, kwam persoonlijk bij de zieken met hun kaarsje. Ze kregen een zalving op hun voorhoofd en op de rug van de rechterhand.
Na de kerkdienst spoedden de meeste mensen zich naar de zaal Cappelrie naast de kerk. Er waren 89 mensen waaronder alle 35 de chronisch zieken meegekomen voor het middagmaal. Voor het dessert: koffie en taart alleen, hadden zich nog 6 personen ingeschreven. Die kwamen pas later.
Iets na twaalf uur kon men genieten van een lekker (tongstrelend) aperitiefje met enkele koekjes erbij. De tafels waren mooi opgesteld, twee tafels tegen elkaar, bedekt met twee mooie tafellakens, telkens voor acht personen. Zo konden vrienden en kennissen genieten van een leuke babbel. Op de tafels lagen telkens 3 mooie papieren dahlia’s in verschillende kleuren, door Cecile ineen geknutseld. Tijdens de borreltijd hield Dirk Declerck een toespraak. Hij vroeg de bestuursleden van Samana, aanwezig in de zaal, om even recht te staan en terzelfder tijd vroeg hij een daverend applaus van alle aanwezigen voor het fijne vrijwilligerswerk van de bestuursleden. En toen was het tijd voor traiteur Marc Standaert uit Ichtegem om z’n lekkere maaltijd voor te schotelen.
De medewerkers van Marc kwamen aanstormen met de borden soep en daarna met de kant en klare borden: varkensgebraad, groenten garnituur en aardappeltjes. Het smaakte heel erg lekker. En dit culinaire gedeelte werd afgesloten met koffie en een lekker stuk taart.
Ondertussen was het 16.30 u. geworden en tijd voor het optreden van zanger en moppentapper: Paul Bruna, samen met zijn helpster Kathy die de muziekbox bediende. Paul Bruna zong mooie Vlaamse liedjes, ook wel eens een Engels of een Italiaans. Hij had een zeer sterke stem en was eigenlijk zonder micro ook zeer goed te horen en te begrijpen. Hij koos ook liedjes uit die de zaal kon meezingen of zelfs alleen verder zingen zonder Paul. Tussen de liedjes door wist hij ook nog leuke moppen te vertellen Na een kwartiertje pauze ging hij met zijn optreden door. Tijdens de pauze deelde hij naamkaartjes rond en Kathy bood de mensen een CD van Paul te koop aan. Het was ongeveer 18.30 u. als hij klaar was. Voor de langdurig zieken vooral, maar ook voor de begeleiders was het een heel aangename namiddag geweest.
(Karel Fischer)
