Stemmige zomervieringen in ‘groene kathedraal’
We mogen gerust stellen dat de weergoden de aanwezige ‘kerkgangers’ in de Visserskapel deze zomer gunstig gezind waren. Met een stralend zonnetje en af en toe een wolkje en een zeebries konden inwoners en toeristen er tijdens de afgelopen twee maanden terecht op zaterdagavond voor een viering in open lucht. Net als in de andere kerken werd ook hier aandacht besteed aan de maatregelen die er voor zorgden dat alles corona-proof kon verlopen. De bankjes werden voorzien van een kruis om de nodige afstand te bewaren, mondkapjes waren (ook in open lucht) verplicht en aan de ingang werden de mensen verwelkomd met een warm woordje en de nodige handgel.
Vooraleer de vieringen van start konden gaan, werden de banken met dweil, trekker en droge vod elke week grondig aangepakt om de resten van onze gevleugelde bezoekers te laten verdwijnen. Ondertussen werd het altaar klaargemaakt en de eucharistie voorbereid op de tonen van rustige achtergrondmuziek. Even voor zes werd dan weer kwistig omgesprongen met klokkengelui allerhande als teken dat de eucharistie van start kon gaan.
In tegenstelling tot de vorige jaren was priester-op-rust Hubert Sergeant niet de enige voorganger. De maatregelen van het woonzorgcentrum waar hij verblijft, lieten halfweg juli een verplaatsing niet langer toe, wat heel wat aanwezigen ontzettend jammer vonden. Priester Hubert, die steevast spreekt over de ‘groene kathedraal’, heeft inderdaad zo zijn eigen stijl van eucharistie vieren waarbij hij om geen kwinkslag verlegen zit. Verder wisselden priester Dirk en priester Nikolaas elkaar af en werd de viering van Maria-Tenhemelopneming voorgegaan door diaken Rudy. Op de laatste zaterdag waren het dan weer Germain en Hilda die een gebedsdienst hielden.
Zo waren het stuk voor stuk gevarieerde, maar deugddoende vieringen waarin vooral het (W)woord centraal stond, hier en daar opgefleurd met de zang en mandoline van Germain. Aan de vibratie van de mondkapjes te zien werd er al eens zachtjes meegezongen, vooral als het obligate Marialied op het einde van de viering weerklonk. Voor ondergetekende was het een eerste kennismaking met deze vieringen onder de blote hemel en het mag gezegd worden: het smaakt naar meer! We willen iedereen, parochianen en toeristen, die elke week aanwezig waren, bedanken en hopen op een blij weerzien volgend jaar.
Een gemeende dankjewel ook aan Lieve, Freddy, Hilda, Germain en André die elke week trouw op post waren om de nodige voorbereidingswerken te doen. Een woordje van dank is ook op zijn plaats voor de vele medewerkers die dagelijks zorgen voor het openmaken en afsluiten van de kapel en het domein. Vergeten we ook Raymond niet die met veel geduld de kaarsengrot onderhoudt. En dit alles nog steeds onder het waakzaam oog van Marie-Jeanne Colsoul.
(Johan Vervaeke)
