Dag van de chronisch zieke mensen bij Samana Bredene
Zondag 13 oktober startte de dag om 11 u. in de Sint-Rikierskerk van Bredene-Dorp. De kerk zat goed vol met langdurig zieken en hun begeleiders. Na het evangelie werd de ziekenzalving toegediend door priester Nikolaas Vanneste. Ongeveer 30 mensen ondergingen de zalving. Niet alleen zwaar zieken lieten zich zalven, ook waren er redelijk gezonde mensen die van de zalving gebruik maakten. Ja! Iedereen mankeert wel iets en een oplossing is altijd welkom.
RECEPTIE IN DE CAPPELRIE
De feestzaal is vlak bij de kerk, de auto’s stonden al geparkeerd en iedereen trok te voet naar de zaal. De tafels stonden al mooi gedekt. Iedereen zocht een plekje en de zaal zat goed vol met 93 man (vrouwen inbegrepen). Voor de koffie, rond 15 u., verwachtte men nog 14 koffieslurpers. De receptie bestond uit wijn, fruitsap of water met daarbij kleine versnaperingen. Om 12.30 u. nam Dirk Declerck het woord. De tweede zondag van oktober is jaarlijks de ‘dag van de chronisch zieken’. Dit jaar ging dat op 13 oktober voor de 36e keer door. Dirk legde even de nadruk op de sponsoractie bij de warenhuisketen Spar in november. Voor elke 10 euro die je er besteedt, krijg je een jeton die je in een urne voor Samana-Ziekenzorg kan stoppen. De urne staat in de winkel. De waarde van de jetons gaat dan als check naar Samana die ze kan gebruiken voor het organiseren van activiteiten. Verder wenste Dirk iedereen een leuke namiddag en smakelijk eten.
LEKKER MIDDAGMAAL
Voor het middagmaal was er een romig soepje voorzien. Wie geen room lustte, kreeg de soep roomloos. Daarna volgde er een schotel met dunne sneetjes varkensvlees, met champignonsaus, groentjes en kroketjes. Meer dan lekker! Traiteur Mark Standaert had weer eens flink zijn best gedaan. Daarna volgde nog koffie of thee met een flink stuk taart voorzien van verschillende fruitsoorten…
DE TROUBADOURS ZIJN WEER OP PAD
Een troubadour is van oorsprong een middeleeuwse kunstenaar, vooral begaafd als muzikant-dichter. Ze waren actief in het Franse taalgebied. Het woord troubadour betekent eigenlijk ‘vinden’ of ‘bedenken’. Muziek en teksten bedenken, en van stad tot stad trekken om er te musiceren. Onze troubadours waren Frank en Brigitte uit Brugge. Brigitte speelde dwarsfluit en Frank speelde op de gitaar. Ze brachten alleen meezingers: in ’t Nederlands, Frans, Duits en Engels. Liedjes die iedereen kende en uit volle borst meezong. Ze gingen ook erg komisch te werk en ze brachten mensen er toe om met hen mee te spelen. Karel Fischer kreeg een enorme rode hoed op zijn kop en Griselle Siebens kreeg een pruik opgezet met lange haarstaarten, ze leek zo op Anuna Dewever. Ze kregen ook een instrumentje in de hand en moesten ermee het ritme van de muziek slaan. Acht mensen kregen iets om aan te trekken en moesten de figuren uitbeelden van: “En is dat hier een dominee, een wafelvrouw, een toverheks, een kastelein, een barones, een kerkganger en een ouwe heer.” Ze liepen er allemaal mooi verkleed bij en speelden hun rol fantastisch. Ook Frank, die de zangeres Brigitte moest kussen, deed het schitterend. Eigenlijk deed hij het fout. Hij moest haar 12 keer kussen. Maar Brigitte zong telkens: “Je moet dat verdorie a zo niet doen” en hij moest steeds herbeginnen. Ik denk dat hij haar 48 keer gekust heeft. Hij was bekaf. Zijn vrouw echter scheen niet tevreden te zijn over zijn optreden. Het publiek wel. En zo na een pauze van een kwartiertje en een tweede optreden werd het bijna 18 u. Brigitte nam afscheid met een melodie op haar dwarsfluit. “Don’t Cry for me Argentina”. Tenslotte nam voorzitster Cecile Verstraete het laatste woord om iedereen te bedanken voor hun aanwezigheid en hun inzet. Het was een zeer leuke namiddag geweest met dank aan de vele medewerkers. (Karel Fischer)
