De Goede Week in Sint-Antonius
GOEDE WEEKVIERING O.-L.-VROUWECOLLEGE VUURTORENWIJK
Op woensdag 28 maart vierden we opnieuw met de ganse school in de kerk. Het werd een intgetogen Goede Weekviering waar we de intrede van Jezus met palmtakjes herdachten en ook het passieverhaal van Jezus uitbeelden. De kinderen werden er heel stil van. Het werd weer een hele mooie viering met veel sfeer: een goeie voorbereiding op Pasen!
WITTE DONDERDAGVIERING IN DE SINT-ANTONIUSKERK
Witte Donderdagavond, het was alsof we er echt bij waren die avond vóór zijn lijden en sterven… De sfeer was innig, warm en vriendschappelijk, maar toch: de avond proefde heel anders dan bij de zondagse vieringen… Vooreerst onze priester die deed wat Jezus deed, nederig symbolisch de voeten wassen van” leerlingen”. “als ik je voeten niet mag wassen, kun je mijn leerling niet zijn”
en dan … de beleving van het laatste avondmaal: de tafel werd feestelijk gedekt, maar er hing ook een sluier van droefheid over onze ziel. We voelden ons als die twaalf keikoppen van toen: mensen van kracht én kwetsbaarheid. Elk zag in het verhaal van de twaalf zichzelf. We keken bezinnend in de spiegel van ons eigen leven mét Hem. En dan… die lofzang met krachtige stem gebracht door de voorganger en beantwoord door het koor en het volk! De woorden bij het brood en de wijn kregen nu hun volle betekenis en we mochten nuttigen van beiden. “Ik breek mij hier in wijn en brood. Ik smeek je, word mijn deelgenoot. Breek je, geef je helemaal, zo wordt dit avondmaal een sprankelend nieuw begin en ’t geeft je leven veel meer zin.” We zaten weer met Hem mee aan tafel. We mochten er zijn, elk met zijn verhaal, ieder met zijn gebrokenheid. We werden gezegend met mildheid, zachter dan eigen harde oordeel over onszelf. “Wees mijn zachte hand, mijn lichaam en mijn ziel in deze wereld.” En dan … naar het altaar met open tabernakel, verlatenheid in gebed, symbool van de Getsémanetuin, met een geknielde priester… en het Vadergebed “Onze Vader die in de hemel zijt…” Hij was niet in de hemel, Hij was bij ons! Geef ons, vergeef ons, leid ons, verlos ons... In die geest gingen we huiswaarts, wetend dat er in ons leven en in de wereld ook een tuin van lijden ligt. Maar de woorden aan de tafel van brood en wijn blijven een houvast in de tuin van onze angsten en vragen. We zullen in zijn voetsporen doorgaan, want na het kruis komt nieuwe opstandingskracht!
(Willy)