Koren verenigen hun stemmen voor waardigheid
60 jaar ATD Vierde Wereldbeweging gaat niet onopgemerkt voorbij
ATD Vierde Wereld laat al 60 jaar van zich horen, hun stichter Joseph Wrésinski zou dit jaar 100 geworden zijn en 30 jaar geleden riep de Verenigde Naties 17 oktober uit als ‘Werelddag van verzet tegen extreme armoede’. Dit was het uitgangspunt voor het korenconcert op 15 oktober in zaal Vuurtoren.
Op 17 oktober 1987 nodigde père Joseph zangers wereldwijd uit om samen de eerste ‘Dag tegen extreme armoede’ op te luisteren. Om deze verjaardag te vieren stelde ATD een liedboek samen met liederen van verzet, liefde en hoop die mensen in armoede, dichtbij en veraf, graag zingen. ‘Joining Our Voices’, dat deden zo’n 200 mensen op zondagnamiddag. Ze luisterden naar zes Oostendse koren die putten uit dit repertoire en daarnaast nog een lied naar keuze brachten.
Menselijke stem voor waardigheid
Mama Cécile beet met haar koor Matondo op originele wijze de spits af en kwam met ‘Ilongo’ en op de tonen van de djembé al dansend het podium op. De toon was gezet en met ‘Jambo Bwana’ zorgden ze voor een warm onthaal. Samen met Weerklank en door Brecht Brackx begeleid op de ‘charango’ brachten ze een lied uit het dorpje ‘Chichiguay’, om te eindigen met ‘Oh Freedom’, een negro-spiritual verbonden met de strijd tegen armoede.
In dezelfde stijl zong Gaudia Canticorum ‘Ain’t gonna let nobody turn me around’, een gospel gezongen tijdens de mars voor Mensenrechten in 1963. Met het lied ‘Essayez’ riep het koor op om echt te proberen van elkaar te houden. Een lied over trouwe vriendschap, wat er ook gebeurt, mocht niet ontbreken. Het ‘Bridge over troubled water’ werd dan ook door allen meegezongen.
We waren zeer blij dat ook het jongerenkoor van het Sint-Andreasinstituut, versterkt met enkele leerkrachten, aan de oproep tot deelname gehoor had gegeven. Lien Staelens had hen in korte tijd 3 liederen aangeleerd. ‘Zo kwe zo’, een lied uit de Centraal-Afrikaanse republiek dat stelt dat ieder mens heeft recht op een menswaardig leven. In het lied ‘Aliki mini assalam’ uit Marokko weerklonk de vraag wie er zorg zou dragen voor de natuur, de aarde, het (platte)land als mensen het land zouden verlaten. Met ‘Er is genoeg’ bracht het koor in primeur een Nederlandstalige versie van ‘Y’en a assez pour tout le monde’, geschreven door een Franse ATD-vriend. Het refrein werd uit volle borst meegezongen door iedereen.
Onder leiding van Sabrina Meesschaert mocht Weerklank een tweede keer het podium op met ‘Pangalana’ uit Madagaskar. Dit roeierslied riep ons op om samen te werken en ondertussen te genieten van het mooie om je heen. ‘Berçeuse Cosaque’, een van oorsprong Russisch wiegeliedje, deed de harten van het publiek smelten. Wie droomt er niet van dat zijn kinderen in harmonie en vrede de nacht ingaan, zoete dromen dromen en dan vertrouwvol een nieuwe dag tegemoet gaan! En net vóór de zaal in slaap zou gewiegd worden, barstte ‘Siempre hay porqué vivir’ in alle hevigheid los, een lied uit de basisgemeenschappen van El Salvador met de boodschap dat er altijd iets is om voor te leven, om voor te strijden, altijd iemand om te beminnen.
CazCadia, het koor uit het Conservatorium onder leiding van Filip Devisch, bracht vervolgens twee liederen van Daniel Beaume. ‘La danse du gai savoir’ – over kennis die sterker maakt en vertrouwen geeft in de toekomst – en ‘T’en fais pas – maak je geen zorgen, het komt wel in orde – schreef hij samen met kinderen en jongeren uit achtergestelde wijken van Marseille.
Enkele dames van de Camerata Ostendia tenslotte brachten de toehoorders in vervoering met hun hemelse stemmen en het lied ‘Dili Dili’, een Chinees volksliedje dat hoop geeft op een nieuw begin. Eindigen deden ze met een ‘Irish Blessing’, een Ierse zegen die mensen bescherming toewenst, moed geeft en vertrouwen in de toekomst. Mooier konden we niet eindigen.
“Ook ik zet mij in voor een wereld zonder armoede”
Tussen de liederen door werden verhalen verteld door mensen uit de Beweging. Verhalen over samenwerking en positieve verandering. Een stille oproep aan iedereen om het beste van zichzelf te geven en aan die verandering mee te werken. Armoede kunnen we overwinnen, verandering is mogelijk, maar slechts als we allemaal samenwerken. Ook in Oostende en Bredene vinden we meer verhalen van samenwerking, solidariteit en verandering. Gekoppeld aan deze verhalen werd een oproep gedaan om de campagne van ATD ‘Stop armoede. Samen voor waardigheid.’ te ondertekenen. Overal ter wereld laten mensen in armoede hun stem horen en nemen zelf initiatief. Wij kunnen ons hierbij aansluiten en zo bouwen aan een wereld die niemand achterlaat. De volledige tekst en de oproep om te ondertekenen vind je terug via http://www.atd-fourthworld.org/stop-poverty/call-to-action/call-action-belgium/
Solidaire samenzang
Tot slot van de namiddag werden de aanwezigen gevraagd om mee te zingen met 2 liederen. Het ‘Lied van de verdedigers van de mensenrechten’ is een lied geschreven door mensen van de Beweging van Mensen met een Laag Inkomen en Kinderen, een gewaardeerde partner van ATD Vierde Wereld en eveneens actief in Oostende. ‘Wij zijn geen onderdanen’, geschreven door Karel Staes, moet zowat het ongekroonde volkslied zijn van de Vierdewereldbeweging. Na elke activiteit en bijeenkomst van de volksuniversiteit staan mensen in armoede en medestanders recht om dit lied te zingen. Dit werd ook gevraagd aan de mensen in de zaal en onder begeleiding van Michael Vancraeynest op de piano zong iedereen van harte mee.
Niet alleen buiten was het mooi weer, de zon scheen ook in het hart van alle aanwezigen binnen in de zaal. Getuige de vele positieve reacties bij de ontmoeting achteraf, hadden mensen genoten van dit samenzijn. Vooral de boodschap om samen met mensen in armoede op weg te (blijven) gaan, hen te bemoedigen en te inspireren vond gretig weerklank. Dank daarvoor!
Meer foto’s krijg je te zien via http://www.federatiemariakerke.be/
(Johan Vervaeke)
